Male Contentus ad Romam: B. C. 63 (Revised Dec. 3, 2012

I. PRAEFATIO
[1.1] Manifesto omnes homines in cultum sunt; atque plurimus in plus quam singulum cultus. [1.2] Contra opinionem omnium, id est παράδοξα, servi dominator creat, hi qui programma dogmatis et cultem generant ; [1.3] sic paradox est. [1.4] Nam educatio et doctrina sunt et causa et eventum cultarum of πράξις cultius; [1.5] quoniam and cultura idem significatio habent, [1.6] cultus culturam generat.

[1.7] Cultus est illud malum et maximum et pure ; [1.8] maximus quod praedicatum in vim solam, hauddum in rationem, [1.9] purum quod per vim mentes et veteris et infantis similis imbuit. [1.10] Id est, dicere, cultura aqua est in quam ab die natalis natamus, [1.11] ergo aliquid non posse libare nos ipsi aut ex videre. [1.12] Etiamsi nemo tyrannide culturrae effugit nec vi dominatoris supra illud, attamen mentes paucorum, daemon suus sequunt, ad liberta cogitatis nixerunt. [1.13] Sed liberta cogitatis cum tacenda non liberta erat, [1.14] atque cum loquenda, non liberta, [1.15] nam dehinc in vim dominatoris, dominator cultuis, in currit, et illa opprimitur.

Χρὴ τὸ λέγειν τε νοεῖν τ' ἐὸν ἔμμεναι· ἔστι γὰρ εἶναι,
μηδὲν δ' οὐκ ἔστιν· τά σ' ἐγὼ φράζεσθαι ἄνωγα. (Poem of Parmenides 6.1-2)

[1.16] Statim iam duitissime ob caput captivim brevem vivit post securim feire id usus ita oraculum erat. [1.17] Carnifex ante regem tenet qui directe in oculos victimae inspexerit et rogare: “Dominusne videre potes?” [1.18] Ob factum rex et dominus significationem eadem habet veritatem in proverbio vulgare percipiamus: “Dominus dedit, Dominus abstulit.” (Job 1.21) [1.19] Porro: “Principium sapientiae timor Domini.” (Proverbs 9.10) [1.20] Et unde Dante materiam gehennae eius nisi a vita ipse? [1.21] Id te ego jubeo considerare.

[1.22] Illi soli philosophos appellantur qui exprimerut, nam qui taciti erant videntur ad vis dominatoris, conenterunt, [1.23] et ad tyrannide super mentem et programmate culturae. [1.24] Non philosophus numquam programmata culturae in toto affirmavit, nam affirmare in toto non affirmisse quod : [1.25] Omnia aut α aut non-α; non-α = β, ita omnia est aut α aut β, sed et α et β non est, idem principium exclusi tertii. [1.26] Tantis hominibus, non terror maior quam ignratio erat. [1.27] Etiamsi illi homines, adnumerandi egestas, et exsilium, et caedes, clamitates tulerunt, [1.28] atque ad nos sapientiam suus exprimerunt et tradiderunt. [1.29] Verbi causa:

[1.30] Sunt quator jura cogitatio: (a) Monas par est summa praedicamentorum ipsorum, α = α, idem principium eiusdem; (b) Simul non praedicamentum potest et affirmare et negare ad monadam, α ≠ -α, idem principium contradictionis; (c) Omnia aut α aut non-αp; non-α = β, ita omnia est aut α aut β, sed et α et β non est, idem principium exclusi tertii; (d) Verum est ratio judicii ad aliquid externum pro rationi sufficienti, si…ergo…quod, idem principium rationis sufficientis, per Schopenhauer
Principium rations sufficientis principium omnium explanationis.

[1.31] Elementa ad principium rationis sufficientis sunt quattuor; principium essendi, et fiendi, et agendi, et cognoscendi. [1.32] Cum hic in hoc libro versamur de historia versabimur cum principio rationis sufficientis agendi. [1.33] Sunt quattor propositionies quae hoc maior principium fiunt, unaquis partis totae est atque proposito unaquis respondet satisfacere maior principium ex necessitate sed principium rationis agenda maximus gravis ad historiam est.

[1.34] Catilina praedicari posse neque ad Christum nec Tacitum nec Lenin atque quod non sanctus, non eloquens, non sapiens, non ‘paulum magnus aliquis,’ non rerum novarum molitor verus fuit; quia haec verba non alterantia verba sunt eadem ita homines non dicitur esse illa quae ambulare bipes. [1.35] Item non signum pro hos propter signum verum stare pro essentia illius, si non ex parte essentia non est praedicamentum. [1.36] Essentia est illius maxima accidentia aut summus idem; principio simile a nautra; per Occam: ‘Entia praeter necessitate non esse multipicanda,’ cum essential summa praedicamentorum ipsorum. [1.37] Tamen Catilina est nomen singulae hominis, ita principio proprio; per Kant: ‘Entium varietates non temere esse minuendas.’ [1.38] Ita signum generalatim proprietatem indicat, nomen singulam proprium.

[1.39] Qua Aristoteles vir, animal rationis, auctor, et profugus fuit. [1.40] Lenin idem fuit praeter non profugus sed exsul qui rederit patriam factus est rerum novarum molitor. [1.41] Aristoteles utut instanter philosophus, Lenin instanter rerum novarum molitor. [1.42] Qua Catilina instanter criminis auctor fuit tametsi res profugus fuit. [1.43] Ille in principium non fuit rerum novarum molitor at vero fuit eorum partes qui pristinum rerum statum revocare volunt quidem dux eorum. [1.44] Ita habemus Lenin esse rerum novarum molitor ita Chritum esse propheta ita Tacitum historicus atque Aristoteles philosophus. [1.45] Qua Catilinam habitur esse ciminis auctorem generis singulae, vidlicet: anthropophagus, homicida, parricida, qui raptor et raptus qui incestum cum filia admittere, et cetera. [1.46] Si quidem nulla illia criminal sunt de anterioris putati sunt aut argui errant, ex necessitate concludimus compare Catilina ad alteros est contradiction in adjectio. [1.47] Igitur Catilina non est essentia aut definition ad alteros, hinc non signum illis quod ille est non praedicari posse aliquoribus.

Edward H. Campbell
Missoula, Montana
November 14, 2009